Οι Άγαμοι Θύται μας σερβίρουν στο Άνοδος stage της οδού Πειραιώς ένα μουσικό απ' όλα με πολιτική σως. Η γνωστή από το 1990 παρέα ανεβαίνει στη σκηνή, έχοντας στο τιμόνι της σκηνοθεσίας πάντα τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη και πίσω από τις λέξεις για δεύτερη χρονιά τη Δήμητρα Παπαδοπούλου.

Από τις 18 Δεκεμβρίου και για κάθε Παρασκευή και Σάββατο αυτόν το χειμώνα οι Άγαμοι Θύται βγάζουν selfie χορεύοντας, τραγουδώντας, κάνοντας πρόζα, σάτιρα και μιλώντας με ένα γλυκόπικρο τρόπο για όλα εκείνα τα καθημερινά κουσούρια που μας αφήνει η πολιτική ζωή της χώρας μας αλλά και οι προσωπικές σχέσεις που μένουν πάντα οι ίδιες.

Το πρόγραμμα ανοίγει ο Κώστας Μακεδόνας με παλιά και αγαπημένα στο κοινό τραγούδια, όπως το «μη μου λες αντίο». Ο Γιώργος Χατζής στον ρόλο του «γελοίου» μαέστρου κάνει το κοινό απλά να ξεκαρδιστεί με τη μπαγκέτα του και ο Γιώργος Χρυσοστόμου μέσα από μια πρόζα για τις σχέσεις προκαλεί το κοινό να διαλέξει ανάμεσα στις πίτες και... στις πίπες. Την σκυτάλη παίρνει ο Δημήτρης Σταρόβας για να συστηθεί ως Νονός... του Τσίπρα και να μας ευχηθεί: «Άγαμοι θύται... με αξιοπρέπεια» και «Άγαμοι θύται... από μόνοι σας».

Οι Balkan και Jazz μουσικές παρεμβάσεις του Πυγμαλίωνος Δαδακαρίδη με τη συμμετοχή της Ρούλας Μανισάνου και του χορευτικού της αποτελούν μια ευχάριστη έκπληξη. Όπως και το σόλο στο βιολί του Γιώργου Χατζή.

Στο δεύτερο μέρος της μουσικής παράστασης ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στο κοινό ως πατέρας ενός ξενιτεμένου γιατρού στη Γερμανία που πήγε για να βρει καλύτερη τύχη και μοιράζεται το γράμμα που του στέλνει με το κοινό. Αυτό που μαγικά καταφέρνει είναι τη στιγμή που συγκινεί με την εξομολόγηση στο γιο του, να ξορκίζει τη μελαγχολία με το γέλιο που πάντα θα βγάζουν τα κλισέ της ελληνικής οικογένειας και των ανθρώπινων σχέσεων.

Guest star ο Σπύρος Παπαδόπουλος ως πάτερ Σπυρίδων που αγγίζει με πολύ αστείο και καθόλου αιρετικό τρόπο τα ζητήματα της εκκλησίας, της τεχνολογίας και των ομοφυλόφιλων ζευγαριών αναφερόμενος σε «λάθη» του Κυρίου όταν δημιουργούσε τον άνθρωπο, κουρασμένος πια, μετά από έξι μέρες δημιουργίας.

Όσο κι αν ο συνδυασμός λαϊκού, Balkan, Jazz και φυσικά ροκ - γιατί μιλάμε για παλιούς αυθεντικούς ροκάδες - μπορεί να σας φανεί λίγο «σαλάτα», στην πραγματικότητα δένει σε μια παράσταση που δεν κάνει κοιλιά για δυόμιση ώρες και το πιο βασικό... κανένας από τους συντελεστές δεν ενδιαφέρεται να βγάλει προς τα έξω αυτό που ένα μέρος του κοινού και των καλλιτεχνών αποκαλεί ποιοτικό. Άλλωστε, ο Δημήτρης Σταρόβας όπως μόνος του δήλωσε στη σκηνή, ασχολείται με την... ποσότητα λόγω ιδιοσυγκρασίας.

Σκοπός αυτής της μεγάλης παρέας είναι το κοινό να διασκεδάσει, να περάσει καλά, αυθόρμητα, χωρίς στήσιμο, όπως ακριβώς και οι ηθοποιοί και μουσικοί πάνω στη σκηνή. Οι πολιτικοί σχολιασμοί, κάποιοι εκ των οποίων μένουν στο στάδιο της αναφοράς, ενώ άλλοι εξιστορούν τις καθημερινές ανησυχίες και τα προβλήματα όλων μας, δεν έχουν σκοπό να βαρύνουν το κλίμα, γι' αυτό και δε γίνονται με καυστικό τρόπο, αλλά περισσότερο να μας κάνουν να εκτονωθούμε με το δυνατό γέλιο.

Μπορεί η μουσική παράσταση να αρχίζει στις δώδεκα και να εκτυλίσσεται μεταμεσονύκτια αλλά το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου φύγαμε πραγματικά ξαλαφρωμένοι που είχαμε γίνει όλοι, ανεξαρτήτως μουσικών προτιμήσεων, μια μεγάλη παρέα τραγουδώντας «στον Λευκό τον Πύργο πήρα τα φιλιά της, είχε κι ένα σπίτι στην Καλαμαριααά». Έτσι, σαν να τα ήπιαμε, να τα είπαμε και να χορέψαμε με την παρέα μας ένα Σάββατο βράδυ.

Φωτογραφίες: Άννα Λέτσιου

• Louder Than Bombs Fest @ Fuzz
• Selah Sue live @ Fuzz