Στις 8 του Μάη όλοι οι δρόμοι μας οδηγούσαν στο Fuzz... και δεν ήταν καθόλου περίεργο, καθώς εκείνη την ημέρα θα παρακολουθούσαμε (κατ΄εμέ) ένα από τα καλύτερα live της σεζόν, so far. Καλοκαίριασε, βλέπετε, και καθώς συλλογιζόμασταν πως στο παρελθόν τα πράγματα ήταν ίσως πιο απλά, πιο ξέγνοιαστα, ενώ  θυμόμασταν παλιές μας διακοπές και χαμένους θερινούς έρωτες, τα αυτιά μας πλημμύρισαν από τις νοσταλγικές μελωδίες του μουσικού ζεύγους από το Perpignan...

Την βραδιά άνοιξαν οι δικοί μας Drunken Gramophone. Η μπάντα αποτελείται από τον Θοδωρή Ταλαμάγκα (φωνητικά, κιθάρα), την Estell Fillip (μπάσο) και τον Ορέστη Πετικό (ντραμς). Οι ίδιοι τοποθετούνται μουσικά ως lo-fi, rock 'n' roll κάτι που δεν απέχει από την πραγματικότητα. Θα έλεγα όμως επίσης ότι η σκοτεινή φωνή του frontman καθώς και το ερμηνευτικό του ύφος προσδίδει μία πιο post punk χροιά στον ήχο τους.

Από τους Drunken Gramophone ακούσαμε αυτό το rock 'n' roll που αποπνέει τσαγανό και αγερωχιά με καθαρό, άρτιο ήχο, χωρίς το μαλλί κοκοράκι-φαβορίτα και προπαντός χωρίς τον ερασιτεχνισμό που ενυπάρχει σε πολλές μπάντες του είδους, το παίξιμο των οποίων ξεκινάει μεν από το πάθος τους για το θρυλικό rock n' roll όμως πολλές φορές δεν συνοδεύεται από την κατάλληλη μουσική επιδεξιότητα. Οι Drunken Gramophone είναι μια μπάντα που δεν χορταίνεις να ακούς ζωντανά και στην συγκεκριμένη εμφάνιση αν δεν ακολουθούσαν οι headliners Limiñanas θα θέλαμε να συνεχίσουν μέχρι το κλείσιμο. Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει δύο demos και περιμένουμε να μας δοθεί η ευκαιρία να τους απολαύσουμε ξανά σε επόμενα live τους.

Μετά το πέρας του support, δεν άργησαν να εμφανιστούν τα υπέρκομψα μαυροφορεμένα παιδιά από την Γαλλία a.k.a. The Limiñanas! Το Fuzz είχε γεμίσει από fans της μπάντας, οι οποίοι ήταν ως επί το πλείστον άνω των τριάντα. Άνθρωποι που οι περισσότεροι από αυτούς ακούν ή ασχολούνται χρόνια με την μουσική και ξέρουν να ξεχωρίζουν το trend και το προϊόν marketing από αυτό που έχει όντως κάτι να τους πει μουσικά.

Για την ιστορία, οι Limiñanas σχηματίστηκαν το 2009 και έχουν κυκλοφορήσει τρία album. Έχουμε να κάνουμε με French dream pop/neo-psychedelia + 70's garaze revival. Αν κάποιος ακούσει δίσκους των Limiñanas θα σχηματίσει την εντύπωση πως ο ήχος τους είναι αρκετά soft με πολλές retromusic αναφορές, κάτι όμως που στη live τους εμφάνιση διαψεύσθηκε, καθώς οι κιθάρες του Mickey και του Lio σε συνδυασμό με το σταθερό, δυνατό, επαναλαμβανόμενο tempo των ντραμς της Marie, προσέδιδαν στον ήχο τους έντονα punk/garage στοιχεία. Επιπλέον η ψυχρή, ακίνητη, σχεδόν παγωμένη ερμηνεία της Nika -και λέω ερμηνεία γιατί ήταν σχεδόν σαν να ερμήνευε αφηγηματικά με τη φωνή της κάποιο ρόλο- μας ταξίδεψε πίσω στον προηγούμενο αιώνα, στην γαλλική Nouvelle Vague ή στα θρυλικά κινηματογραφικά στούντιο της Cinecitta, σε ταινίες του Jean-Luc Godard, François Truffaut και τόσων άλλων, με πρωταγωνιστές την Anna Karina και τον Jean-Paul Belmondo (έχουν τιτλοφορήσει κομμάτι με το όνομά του) να τρέχουν ξέγνοιαστοι στη γαλλική Ριβιέρα. Κορυφαία της στιγμή ήταν στο κομμάτι με Ιταλικό στίχο «I miei occhi sono I tuoi occhi» το οποίο μας αφηγήθηκε με τρόπο που φάνταζε σαν ένα υβρίδιο Mina/Vitti.

Η μπάντα έδειχνε σε πολύ καλή διάθεση και φόρμα, κάτι που φάνηκε και μουσικά αφού τα έδωσαν όλα επί σκηνής. Κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοινό, που στο τέλος κάθε κομματιού δεν έχανε ευκαιρία να τους επευφημεί. Ακόμα και με το πέρας του encore πολύ ήταν εκείνοι που συνέχιζαν να χειροκροτούν και να φωνάζουν δείχνοντας πως ήθελαν να συνεχιστεί το live, του οποίου η διάρκεια ήταν ούτως ή άλλως πολύ ικανοποιητική.

Μπορεί λοιπόν τα μεγάλα ονόματα της μουσικής βιομηχανίας να εμφανίζονται σε τεράστιους χώρους με αντίστοιχα μεγάλο κοινό και ούτω καθεξής, αλλά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τους μουσικούς με άποψη που επιμένουν να αποτίνουν φόρο τιμής σε όσα αγάπησαν και τους διαμόρφωσαν και που απευθύνονται σε ένα ώριμο (όχι απαραίτητα ηλικιακά) και συνειδητοποιημένο κοινό. Οι Liminanas είναι τέτοιοι μουσικοί και νιώθουμε τυχεροί για την μουσική εμπειρία που ζήσαμε μαζί τους!

• TEN @ Κύτταρο
• Karma to Burn | Cellar Dogs | Space Slavery @ An Club