Patti Smith live @ Piraeus Academy

Λεπτομέρειες: Γράφει ο/η Χριστίνα Δραγγανά Χριστίνα Δραγγανά; Κατηγορία: Live & Συναυλίες Live & Συναυλίες; Δημοσιεύθηκε : 30 Ιουνίου 2016 30 Ιουνίου 2016

Το Σάββατο που μας πέρασε ήμασταν καλεσμένοι στο Piraeus Academy για ομαδική σάουνα, σε μουσική συνοδεία του Horses της Patti Smith... Παρά λοιπόν την αποπνικτική ατμόσφαιρα που επικρατούσε στον ασφυκτικά γεμάτο συναυλιακό χώρο, η μεγάλη ποιήτρια του punk rock, κατόρθωσε όχι μόνο να ξεσηκώσει το κοινό, αλλά να το κρατήσει μέσα μέχρι το τέλος της συναυλίας, αποδεικνύοντας έτσι πως η καλή μουσική μπορεί να υπερνικήσει κάθε εμπόδιο.

Το ιστορικό πλέον Horses, συμπλήρωσε 40 χρόνια από την κυκλοφορία του, ένα άλμπουμ που γράφτηκε - όπως η ίδια η Patti Smith είχε δηλώσει - για να μην νιώθουν μόνοι οι διαφορετικοί άνθρωποι, άνθρωποι σαν την ίδια δηλαδή. Σήμερα συγκαταλέγεται ανάμεσα στα επιδραστικότερα άλμπουμ όλων των εποχών, ίσως το πρώτο art punk άλμπουμ ever, ο προάγγελος της punk σκηνής της Νέας Υόρκης. Το ντεμπούτο μιας από τις μεγαλύτερες γυναικείες περσόνες στην ιστορία της ροκ, η πρώτη ίσως ερμηνεύτρια που έδωσε βαρύτητα στις λέξεις και στον ποιητικό λόγο, τον συνδυασμό του λυρισμού και της αλητείας της ροκ.

Η βραδιά λοιπόν ξεκίνησε δυναμικά με το πρώτο κομμάτι του Horses, το Gloria! Η Patti Smith εξακολουθεί να διαθέτει την ίδια αναλλοίωτη φωνητική χροιά με ακριβώς την ίδια δυναμική παρουσία on stage που μπορεί να αναστήσει και νεκρούς, κάτι που όπως θα δούμε παρακάτω έκανε...

Εννοείται πως οι παρευρισκόμενοι την αποθέωναν από το πρώτο λεπτό, έμοιαζαν διψασμένοι για μια σταγόνα αθανασίας που μυστικά υποσχέθηκε να μοιραστεί μαζί τους, αυτό το αειθαλές πλάσμα. Εκείνη, ως «Σαμάνος» (ο θεραπευτής μάγος, μια από τις αγαπημένες της έννοιες), πάντα αναζητά το υπερβατικό, προσπαθώντας να ξεγλιστρήσει από τα όρια του εαυτού της, και να εισέλθει στα πνεύματα των άλλων ανθρώπων, για να ενωθεί με την μυστηριακή δύναμη που συνδέει όλους εμάς. Όταν όμως δεν καταφέρνει να αγγίξει το υπερβατικό, ξέρει που θα το βρει: στο rock n' roll!

Με το ρέγγε Redondo Beach, το ελεγειακό Birdland και το πάνκικο Free Money, είχε τελειώσει η A πλευρά του δίσκου κι έμενε να τον γυρίσουμε στο πικ απ για να ακολουθήσει η Β πλευρά του Horses.

Kimberly, στιγμιότυπα από την οικογενειακή ζωή της Patti. Βreak it Up, ένα κομμάτι για τον άγγελο Morrisson και την συνάντηση που είχε η ποιήτρια με το πνεύμα του, όταν τον επισκέφθηκε στην τελευταία του κατοικία στο Παρίσι. Land, εδώ συναντήσαμε ένα άλλο είδωλο της Smith, τον Αρθούρο Ρεμπώ, ο οποίος μαζί με τον Μποντλαίρ και τους Beatniks αποτελούν τις μεγαλύτερες ποιητικές της επιρροές.

Last but not least, Elegie, άλλη μια πνευματική συνάντηση της Smith, αυτή τη φορά με τον Jimi Hendrix τον οποίο οραματίστηκε κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων του Horses, στο Electric Lady. Έτσι έκλεισε η εκτέλεση του Horses, χωρίς να χαθεί γραμμάριο ενέργειας ανάμεσα στους παρευρισκόμενους, εννοείται για την Patti Smith και την μπάντα της ούτε συζήτηση για σημάδια κόπωσης.

Το δεύτερο μέρος της συναυλίας, ήταν εν μέρει αφιερωμένο σε αγαπημένους καλλιτέχνες της κυρίας Smith, Velvet Underground, Prince (when doves cry). Το encore που ακολούθησε αποτέλεσε την κορυφαία στιγμή της βραδιάς. Μας αποχαιρέτησε με μια εκρηκτική διασκευή του My generation των Who και με το Rock N Roll Nigger όπου τα έδωσε όλα για όλα, παίρνοντας πάνω της και το κιθαριστικό κομμάτι, σκορπίζοντας ανατριχιαστικό βουητό, αποδεικνύοντας από τι είναι φτιαγμένη:

"Outside of society, they're waitin' for me
Outside of society, if you're looking
That's where you'll find me"

Γεμίζεις με θετική ενέργεια, όχι τόσο από το κάλεσμα της ίδιας για ελευθεριά και για συνέχεια της προσπάθειας, όσο λόγω της ακράδαντης πίστης της ίδιας της Patty Smith στην καθαρτήρια, θεραπευτική και μεταμορφωτική δύναμη της ροκ. Εν αντιθέσει με τη γενιά της, ποτέ δεν πρόδωσε αυτή της την πίστη, κάτι που αποτυπώνεται ξεκάθαρα στην ορμή και την αγέρωχη παρουσία της πάνω στην σκηνή, παρά τα 70 της χρόνια. Καταλάβατε γατάκια;