Βράδυ Σαββάτου και στην Ιερά Οδό στο ύψος της Γεωπονικής Σχολής επικρατεί το αδιαχώρητο... και πώς να μην επικρατεί άλλωστε, αφού τις πύλες του έχει ανοίξει για όγδοη χρονιά το Resistance Festival, ένα φεστιβάλ που πλέον αποτελεί θεσμό στα ελληνικά «μουσικοπολιτικά» δρώμενα (και όχι μόνο)!

Πλήθος κόσμου έχει ήδη αρχίσει να συγκεντρώνεται από τις 7 το απόγευμα, για μια σειρά συζητήσεων γύρω από την ενεργή συμμετοχή της νεολαίας στην πολιτική και τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων κινητοποίησης των νέων σε μια κατά τ' άλλα γερασμένη Ευρώπη «αταξίας και κρίσης», καθώς και για το ρόλο και τις προοπτικές μιας «εναλλακτικής» ενημέρωσης, μιας ροής πληροφοριών κόντρα στην καθεστωτική προπαγάνδα που πλέον δεν φαίνεται να κρατά καν τα προσχήματα. Όπως κάθε χρόνο, το Resistance Festival αποτελεί έναν τόπο δημιουργικών πολιτικών ζυμώσεων μέσα από αξιόλογα πάνελ και άκρως ενδιαφέροντα θέματα συζητήσεων, με κοινό παρονομαστή φυσικά το στόχο που αποτελεί πλέον και το μότο του Φεστιβάλ... «Τελικός προορισμός: Ελευθερία!»

Κι επειδή ελευθερία χωρίς καλή μουσική δεν αξίζει να υφίσταται, με τη δύση του ηλίου οι ζωηρές συζητήσεις έδωσαν τη σειρά τους σε «ζωηρές» μουσικές, με τους Villagers of Ioannina City και τους BaBa ZuLa να αναλαμβάνουν να κρατήσουν αναμμένα τα αίματα για τη δεύτερη βραδιά του Resistance. Όπερ και εγένετο! Μπορεί οι VIC να πήραν το χρόνο τους για να ανέβουν στη σκηνή, αλλά σίγουρα πήραν το χρόνο τους και να κατέβουν απ' αυτή, χαρίζοντας στο υπεράριθμο κοινό ένα δυνατό, σχεδόν δίωρο μουσικό ταξίδι από την Ήπειρο μέχρι την Κρήτη και από τη «Riza» μέχρι το «Svara». Η μουσική τους; Απόλυτη και επιβλητική! Η σκηνική τους παρουσία; Άρτια και ανυπέρβλητη. Ο Αλεξης Καραμέτης στην Κιθάρα και τα φωνητικά, ο Άκης Ζώης στο Μπάσο, ο Άρης Γιαννόπουλος στα Τύμπανα, ο Αχιλλέας Ράδης στα Πλήκτρα αλλά και το νέο αίμα – μετά την αποχώρηση του Κωσταντή Πιστιόλη – του Νίκου Αγγούση στο Κλαρίνο και του Κωνσταντίνου Λάζου στη Γκάιντα, απέδειξαν για άλλη μια φορά πως οι VIC είναι εδώ, είναι μουσικά ώριμοι και δεν υπερβάλλουν καθόλου όσοι μιλούν για ένα από τα σημαντικότερα ψυχεδελικά ροκ σχήματα που έχουν ξεπηδήσει και σημειώνουν μια θεαματική πορεία τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Με λίγα λόγια οι Villagers of Ioannina City ανέβηκαν, πήραν «σβάρα» όλο το Resistance και κατέβηκαν αφήνοντας χιλιάδες κόσμου να προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι διαολεμένη μουσική εμπειρία ήταν αυτή που μόλις έζησαν!

Στη συνέχεια η σκυτάλη παραδόθηκε στους Κωσταντινουπολίτες BaBa ZuLa, ένα σχήμα-φαινόμενο τόσο εντός όσο και εκτός Τουρκίας που τείνει να αποτελεί ένα μουσικό είδος από μόνο του, με σαφή στοιχεία από την τουρκική παραδοσιακή μουσική αλλά και επιρροές από rock της δεκαετίας του '60, trip hop, reggae, ηλεκτρονική μουσική και όλα αυτά αρμονικά ενωμένα σε μια ψυχεδελική μουσική εμπειρία που δικαίως χαρακτηρίζεται συχνά απ' όσους έχουν βρεθεί σε live τους ως «μεθυστική». Οι ίδιοι είχαν ανανεώσει το ραντεβού με το ελληνικό κοινό τους όχι μόνο κατά την εμφάνιση τους (επίσης με τους VIC) στο PassPort το 2013 και μετά το live τους στο περσινό Resistance, όπου μια ξαφνική καλοκαιρινή μπόρα τους είχε εμποδίσει να ξεδιπλώσουν το ταλέντο και τη μαγεία της μουσικής τους. Έτσι, λοιπόν, αυτή τη φορά έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους «μιλώντας» με το darbuka και το ηλεκτρικό saz με το δικό τους μοναδικό τρόπο.

Βέβαια, δε μπορούμε να μην παρατηρήσουμε πως για το κοινό που μπορεί να γνώριζε το ένα εκ των δύο συγκροτημάτων, ίσως η διαφορά από το ένα μουσικό στυλ στο άλλο να ήταν κάπως απότομη. Σίγουρα η χρήση και εξέλιξη ενός είδους παραδοσιακής μουσικής σε σύγχρονα μουσικά μονοπάτια να αποτελούσε (μεταξύ άλλων) την κοινή συνισταμένη, βάσει της οποίας το ένα σχήμα διαδέχτηκε το άλλο, αλλά το ύφος ήταν τόσο διαφορετικό που ενδεχομένως κάποιοι να μη μπόρεσαν να απολαύσουν εξίσου και τα δύο σχήματα (τουλάχιστον όχι τόσο όσο θα τα απολάμβαναν αν τα άκουγαν ξεχωριστά). Ωστόσο αυτό δεν αναιρεί ούτε την εξαιρετική παρουσία τόσο των VIC όσο και των BaBa ZuLa, ούτε την εξαιρετική διάθεση του κόσμου που κατά κύριο λόγο παρέμεινε στο συναυλιακό χώρο της Γεωπονικής, ιδιαίτερα μιας και μετά το πέρας της συναυλίας ακολούθησε το after party με τους Cheese Royale, το ντουέτο των DJs mCurtis και Konops που ανέλαβαν να παρατείνουν το κέφι και τα υψηλά dB μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Viva la resistance λοιπόν και για το Σάββατο 20 Ιουνίου 2015, μετρώντας ήδη δύο ημέρες δυνατών μουσικών εμπειριών και αναμένοντας εναγωνίως και την τρίτη!

Φωτογραφίες: Σοφοκλής Κιουρτζόγλου

• Rockwave Festival 2015 (Day 2) | Robbie Williams & Kovacs
• Resistance Festival 2015 | Day 1