Το επίπεδο της ενστικτώδους επαφής με την τέχνη που επιλέγεις, θα έλεγα ότι είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα... Ωστόσο, αυτό δεν είναι αρκετό για να εξασφαλιστεί η εξέλιξη. Εκεί χρειάζονται οι γνώσεις. Η έννοια «πτυχίο», όμως, δεν συνεπάγεται απαραιτήτως και γνώση.

λέει στην Εύη Κουκά ο Γιάννης Μαθές.

Πτυχιούχος ανωτέρων θεωρητικών της μουσικής, με δεκαετείς σπουδές πιάνου, μαθήματα κλασικού τραγουδιού, αλλά και μαθήματα χορού και κινησιολογίας (σχολή Φωκά Ευαγγελινού, σχολή Galena's, σχολή Εύης Κοσκινά, με την Έλενα Γεροδήμου κ.ά), όπως και σεμινάρια υποκριτικής στο Θέατρο των Αλλαγών με την Όλγα Τζωρτζ και τον Κώστα Φιλίππογλου, ο Γιάννης Μαθές "ανακαλύπτεται" από τη Δήμητρα Γαλάνη το 1998, οπότε και ξεκινάει να ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική. Με αφορμή τις επερχόμενες παραστάσεις "Ποιητές.mp3" στο θέατρο Αργώ, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον Γιάννη Μαθέ για το ταξίδι του μέχρι τώρα στον κόσμο της τέχνης.

Το 1998 ξεκινάς να ασχολείσαι επαγγελματικά με τη μουσική. Τότε γνωρίζεις και τη Δήμητρα Γαλάνη; Ήταν αυτή η γνωριμία που σε ώθησε στα πρώτα σου επαγγελματικά βήματα σε αυτό το χώρο;

Ακριβώς. Έψαχνα τη Δήμητρα Γαλάνη απ' όταν ήμουν πολύ μικρός. Στο μυαλό μου βέβαια! Μου δημιουργούσε πάντα έναν σχεδόν ερωτικό μαγνητισμό αυτή η σπουδαία γυναίκα. Τους λόγους που τη θεωρώ σπουδαία μπορούμε να τους αναλύουμε για ώρες... Οι συγκυρίες τελικά το έφεραν να τη γνωρίσω και να δουλέψω μαζί της για 2 χρόνια. Έμαθα πάρα πολλά κοντά της. Μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση η δοτικότητα αλλά και ο σεβασμός της απέναντι σε ένα νέο άνθρωπο στο χώρο. Ναι. Αυτή ήταν μια πολύ δυνατή αφορμή που με ώθησε ακόμα περισσότερο στην απόφασή μου να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική. Η Γαλάνη δημιουργεί μια τεράστια ασφάλεια στους ανθρώπους που διαλέγει και διαλέγουν να δουλεύουν κοντά της.

Πτυχιούχος ανωτέρων θεωρητικών της μουσικής, απόφοιτος του κονσερβατορίου «Φίλιππος Νάκας», δεκαετείς σπουδές πιάνου με τη διεθνή σολίστ Frizzoni, όπως και μαθήματα κλασικού τραγουδιού με την υψίφωνο Vera Daskalova. Πιστεύεις ότι ένα πτυχίο που αποδεικνύει τις μουσικές σπουδές και γνώσεις δίνει πλεονέκτημα σε κάποιον που θέλει να μπει σε αυτό το χώρο, όπως συμβαίνει και σε άλλα επαγγέλματα;

Όχι. Δεν το πιστεύω αυτό. Το επίπεδο της ενστικτώδους επαφής με την τέχνη που επιλέγεις, θα έλεγα ότι είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα. Για να δημιουργηθεί αυτό το ένστικτο τώρα, νομίζω ότι είναι μια πολύ μακροχρόνια ιστορία που μάλλον ξεκινάει από τα πρώτα παιδικά χρόνια. Ίσως αυτό να είναι και το ταλέντο που λέμε. Ωστόσο, όλο αυτό δεν είναι αρκετό, κατά τη γνώμη μου, για να εξασφαλιστεί η συνέχεια, η εξέλιξη. Εκεί χρειάζονται οι γνώσεις. Η έννοια «πτυχίο», όμως, δεν συνεπάγεται απαραιτήτως και γνώση.

Με γερές βάσεις, τι άλλο χρειάζεται για να παραμείνεις και να εξελιχθείς σε αυτό το χώρο;

Δεν είμαι καταξιωμένος, για να στο απαντήσω με τη σιγουριά της εμπειρίας που απαιτείται, αλλά νομίζω χρειάζεται να έχεις τη δυνατότητα να μην στέκεσαι καθόλου σε κάτι καλό που ίσως κάποια φορά πέτυχες. Να τα σβήνεις όλα και ξανά από την αρχή. Και με μπόλικη επιμονή όλο αυτό! Επίσης είναι απαραίτητο για μένα να μην πέσεις στην παγίδα να νιώθεις ότι ασκείς ένα επάγγελμα που σε κάνει να διαφέρεις από τον υπόλοιπους, «κοινούς θνητούς». Προσωπικά πολλές φορές αισθάνομαι ότι με εξελίσσει και μέσα στην ίδια τη δουλειά, ακόμα και η παρατήρηση ή η μελέτη και του έργου των συναδέλφων. Πέρα φυσικά από την γενική μελέτη και επιμόρφωση, που δεν σταματά ποτέ..

Παράλληλα έχεις σπουδάσει και φιλολογία. Είσαι εν ενεργεία φιλόλογος ή σε κέρδισε τελικά εξ' ολοκλήρου η μουσική;

Όχι! Χρωστάω μάλιστα αρκετά μαθήματα για το πτυχίο ακόμα! Είμαι εξ' ολοκλήρου δοσμένος στη μουσική. Και με αφορμή πάντα τη μουσική, δοσμένος και σε διαφορετικές κατευθύσεις και ιδιότητες, όποτε αυτό απαιτείται. Δηλαδή, μπορεί κάπου να με πετύχεις ως τραγουδιστή, συνθέτη, ενορχηστρωτή, πιανίστα, δάσκαλο μουσικής ή ηθοποιό. Δεν ξέρω αν τα κάνω με επιτυχία ή τελικά αν είναι λίγο απ' όλα. Θα δείξει. Προς το παρόν κολυμπάω στα νερά αυτά κι αυτό με γεμίζει!

Έχεις συνεργαστεί με σημαντικούς Έλληνες μουσικοσυνθέτες, ερμηνευτές, ηθοποιούς, σκηνοθέτες και χορογράφους. Τι είναι αυτό που κάποιος σου είχε πει σα συμβουλή/γνώμη και την κρατάς ακόμα;

Θυμάμαι στην πρώτη μου δουλειά με την Γαλάνη και τον Μακεδόνα στη Μέδουσα, ο Μιχάλης Ρέππας που σκηνοθετούσε, με έβλεπε λίγο αγχωμένο και κάποια στιγμή μου είπε: «Να σου πω. Χαλάρωσε. Έτσι κι αλλιώς να ξέρεις πάντα ότι τη στιγμή που βγαίνεις στη σκηνή ως νέος και άγνωστος, είναι δεδομένο ότι στο 75% της αίθουσας δεν θα αρέσεις!» χαχα.. δεν ξέρω αν ισχύει αλλά έχει πλάκα και όντως σε κουλάρει κάπως..

Με αφορμή πάλι τις συνεργασίες σου, θα ήθελα να σε ρωτήσω αν πιστεύεις στις προσωπικές σχέσεις που δημιουργούνται στο χώρο της μουσικής. Μπορεί να χτιστεί μια γερή φιλία μεταξύ δύο καλλιτεχνών ή στο τέλος υπερισχύει η ματαιοδοξία του καθενός;

Ασφαλώς και μπορεί! Αν θέλουμε πραγματικά τον άλλον στη ζωή μας, όλα γίνονται. Αυτά είναι δικαιολογίες που βολεύουν το φοβερό και τρομερό Εγώ μας. Τα δώρα που παίρνεις αν διαλύεις αυτό το Εγώ, νομίζω είναι ασύγκριτα. Προσωπικά έχω πολύ καλούς φίλους από τον επαγγελματικό χώρο. Και σχέσεις, ξέρεις, που μπορεί να μην ονομάζονται γερές φιλίες, αλλά έχουν μια άλλη, μαγική ένωση, που πολλές φορές μπορεί να φαίνεται ότι δεν διαρκούν, αλλά μέσα σου γράφουν για πάντα.

Πέρυσι το τραγούδι «Αιρετικοί» κέρδισε το Β' Βραβείο καλύτερου τραγουδιού στους 4ους Αγώνες Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού, που διοργανώνεται ετησίως από το Ελληνικό Σχέδιο και το Ίδρυμα Ωνάση. Πες μας δυο λόγια για το τραγούδι με το οποίο διαγωνίστηκες, καθώς και για την εμπειρία σου σε αυτούς τους αγώνες.

Αυτό ήταν το «βάπτισμα». Έτσι το αισθάνομαι. Τόσο το δικό μου ως συνθέτη, όσο και του στενού μου συνεργάτη Μάνου Σαγκρή, ως στιχουργού. Ο νονός είναι ο Δημήτρης Παπαδημητρίου. Και τί νονός! Συνθέτης τεράστιου επιπέδου. Για την ιστορία απλώς να σου πω ότι ούτε καν το περιμέναμε. Το στείλαμε χωρίς βλέψεις κι όταν είδαμε τα ονόματά μας στη λίστα, κατουρηθήκαμε από τη χαρά μας! Νομίζω κλαίγαμε λίγο.. Όταν δε, την βραδιά του τελικού, φωνάξανε από τη σκηνή ότι πήραμε το βραβείο, κοιταζόμασταν σαν χαζοί. Αυτό το βραβείο μας έδωσε ακόμα μεγαλύτερη πίστη στη δουλειά μας. Κυκλοφορούμε τώρα ένα δεύτερο, νέο τραγούδι, το «Λοξά» και πάμε ολοταχώς για ηχογράφηση ολοκληρωμένου δίσκου κατά την Άνοιξη!

Λέγεται για το καινούριο σου τραγούδι «Λοξά», σε στίχους του Μάνου Σαγκρή και δική σου μουσική, ότι μας μεταφέρει σε ατμόσφαιρα soundtrack. Σε τι είδους ταινία θα μπορούσε να είναι soundtrack; Αλήθεια, εσύ είσαι σινεφίλ;

Θα μπορούσε ίσως να ντύνει το «Μαθήματα πιάνου», ή το «Θρύλλο του 1900». Κάποια ταινία με βιωματικό χαρακτήρα ή ιστορία βαθιάς εξομολόγησης. Είμαι φανατικός σινεφίλ και ακόμα πιο φανατικός θεατρόφιλος.

Σε λίγο καιρό θα ξεκινήσεις τις παραστάσεις με τίτλο "Ποιητές.mp3" στο θέατρο Αργώ, όπου θα παρουσιάσεις έργα ελλήνων ποιητών μέσα από τη δική σου ενορχηστρωτική άποψη αλλά και τη ματιά της χορογράφου/σκηνοθέτη Αποστολίας Παπαδαμάκη. Τι συμβαίνει, όταν συναντώνται αυτές οι τρεις τέχνες; Πες μας δύο λόγια για αυτές τις παραστάσεις.

Αυτές οι παραστάσεις είναι το πρώτο μικρό μας στοίχημα μετά το βραβείο μας. Και το στοίχημα είναι ακριβώς αυτό. Να δούμε πώς συναντιούνται η σκέψη, η αισθητική μας, τα αγαπημένα μας τραγούδια για χρόνια, που κάποτε μάλιστα ήταν ποιήματα γυμνά, με τα μέσα που μέχρι κάποιο βαθμό έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε, για να φτιάξουμε κάτι αληθινά δικό μας. Καινούριες, δικές μου ενορχηστρώσεις με πειραγμένους ήχους όπου αυτό χρειάζεται, ή φυσικές ατμόσφαιρες αλλού, αν αυτό μας είναι αρκετό. Έγχορδα με πετάλια και εφέ, λούπες και κρουστά ή σκέτο πιάνο. Εικόνες μουσικές που συνδυάζονται με μια σύγχρονη, multimedia σκηνική προβολή και δράση, αποτυπώνουν τον συναισθηματικό κόσμο της καταγραφής ως ψυχικής διεργασίας, σκιαγραφούν τον εσωτερικό κόσμο του ποιητή. Κι αυτό, όχι με λόγιο ή συντηρητικό τρόπο, αλλά με μια virtual περιήγηση σε ένα μοναχικό δωμάτιο γεμάτο βιβλία και κούτες. Στο δέυτερο μέρος της παράστασης αυτός ο κόσμος γίνεται εξωτερικός και μετατρέπεται σε μια συναυλία, που πάλι τα ποιήματα οδηγούν, πού αλλού? Στο τραγούδι καθεαυτό. Η Αποστολία Παπαδαμάκη υπογράφει τη σκηνοθεσία και σκηνογραφία της παράστασης, φέρνοντας μαζί, την ανατρεπτική αισθητική της. Ο Μάνος Σαγκρής έφτιαξε όλο το υλικό των προβολών και χειρίζεται επί σκηνής προτζέκτορα και laptop, κάνοντας video mapping σε ζωντανό χρόνο. Τα φώτα του Γιάννη Κωνσταντακόπουλου έρχονται να συμπληρώσουν τη minimal αλλά ατμοσφαιρική διάθεση. Στη σκηνή, ζωντανά, εκτός από μένα, 4 υπέροχοι μουσικοί. Γιάννης Καφετζόπουλος στο πιάνο, Σταύρος Παργινός βιολοντσέλο, Λουκάς Κερκύρας κοντραμπάσο και Αντρέας Φαρμάκης τύμπανα και laptop. Στην παράσταση θα ακουστούν εκτός των διασκευών στα γνωστά μελοποιημένα ποιήματα των σπουδαιότερων Ελλήνων ποιητών από μεγάλους Έλληνες συνθέτες, τραγούδια μας με τον Μάνο Σαγκρή, αλλά και δύο ποιήματα των Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και Μίλτου Σαχτούρη, που μελοποίησα πρόσφατα, μετά από παραγγελία της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.

Εκτός από τις επερχόμενες παραστάσεις και το καινούριο τραγούδι, υπάρχουν άλλα σχέδια για το άμεσο μέλλον; Να περιμένουμε να δούμε κάποια ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά μέσα στο 2016;

Η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά σε μουσική- ερμηνεία δική μου και στίχους του Μάνου Σαγκρή, όπως σου είπα, υπολογίζεται κατά την Άνοιξη, αν μας το επιτρέψουν οι συνθήκες φυσικά. Στο τέλος του Γενάρη επίσης έρχεται για μένα μια μεγάλη συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο, στην παράσταση «Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου» σε σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη, στο Θέατρο Badminton. Μέχρι τότε όμως, φοράμε ακουστικά και ακούμε ζωντανά «Ποιητές.mp3» στο Θέατρο Αργώ, την Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου στις 20:00 και τις Τετάρτες 23, 30 Δεκεμβρίου και 6 Γενάρη στις 21:00! Σας περιμένουμε με χαρά! Και τα ξαναλέμε σύντομα! Σε ευχαριστώ πολύ!

Κι εγώ σ' ευχαριστώ πολύ!

• Ο Σταύρος Χαλιαμπάλιας μιλάει στο Evart.gr
• Νίκος Ανδρουλάκης: "Το σήμερα δεν υπάρχει χωρίς το χθες."