Η ιστορία κάνει κύκλους για ένα συγκεκριμένο λόγο. Πρέπει να τη μάθεις και μετά από μόνη της θα μπει σε μια φυσιολογική ροή. (Π.Θ.)

Μην το τρως αμάσητο. Μάσα το, αν σου κάνει όρεξη, αλλά πριν μασήσεις, ρώτα τι είναι. Ψάξου. (Κ.Κ.)

λένε στην Εύη Κουκά και τη Μαριέττα Κασιδόκωστα o Παρασκευάς Θεοδωράκης και η Κέλλυ Καλτσή.

Ο Παρασκευάς Θεοδωράκης και η Κέλλυ Καλτσή έχοντας τις προσωπικές τους μουσικές πορείες, συναντώνται φέτος στο Club του Σταυρού του Νότου, μοιράζονται τη σκηνή και τα τραγούδια του Νικόλα Άσιμου, τα οποία αγγίζουν με απόλυτο σεβασμό μαγεύοντας και καθηλώνοντας το κοινό. Με αφορμή αυτή την παράσταση, κλείσαμε ραντεβού και βρεθήκαμε ένα απόγευμα Σαββάτου στην πλατεία των Εξαρχείων για να μιλήσουμε για το αφιέρωμα στο Νικόλα Άσιμο "Αγαπάω κι Αδιαφορώ", τον ίδιο το Νικόλα, αλλά και για τα δικά τους σχέδια και τις προσωπικές τους σκέψεις. 

Σας συναντάμε και τους δύο στο αφιέρωμα στο Νικόλα Άσιμο. Πως έτυχε να συμμετέχετε σε αυτή την παράσταση; Έγινε κάποια οντισιόν ή κάποιος σας είχε ακούσει και σας το πρότεινε;

Π.Θ.: Είχαμε ξεκινήσει μια ομάδα από φίλους με τη βοήθεια του Γιώργου Κορδέλλα, που μας είπε πως η κόρη του Νικόλα Άσιμου επιθυμούσε να ανεβάσει μια παράσταση για τον πατέρα της. Στην αρχή ήταν και κάποια άλλα άτομα, τα οποία έφυγαν στην πορεία λόγω υποχρεώσεων. Καταλήξαμε σε αυτή την ομάδα που είμαστε σήμερα. Απλά έγινε.

Κ.Κ.: Εγώ συμμετέχω φέτος σε αυτή την παράσταση. Την προηγούμενη σεζόν ήταν η Βίκυ Καρατζόγλου, μια εξαιρετική καλλιτέχνιδα. Είχα δει τότε την παράσταση κι είχα ενθουσιαστεί. Όταν έμαθα ότι η Βίκυ δεν μπορεί να συμμετέχει φέτος, δήλωσα την επιθυμία μου να λάβω μέρος σε αυτό το αφιέρωμα, μίλησα και με τη Φανή Χάραρη, μελέτησα τα κομμάτια, κάναμε κάποιες δοκιμαστικές πρόβες κι έτσι προχώρησε αυτή η πολύ ωραία συνεργασία.

Τι συναισθήματα προκαλούνται όταν ερμηνεύετε τραγούδια του Άσιμου; Πως έχετε εισπράξει την προσωπικότητα του Νικόλα Άσιμου;

Π.Θ.: Για τον καθένα είναι τελείως διαφορετικό. Ανάλογα με τα βιώματά του. Είχαμε την ατυχία να μην τον γνωρίσουμε γιατί είμαστε μικροί στην ηλικία. Θα ήθελα πάρα πολύ να δω παραστάσεις που έκανε στο δρόμο, να τον ρωτήσω για διάφορα πράγματα. Τώρα τα βλέπω από άλλη οπτική. Δε ζήσαμε εκείνες τις εποχές. Η πολιτική, το Πολυτεχνείο, οι παρέες. Ήταν εντελώς διαφορετικά τα θέλω και τα είναι της εποχής. Από εκεί και πέρα στον καθένα μπορεί να βγάλει εντελώς διαφορετικά συναισθήματα. Παρ' όλα αυτά για κανένα λόγο δε θέλουμε να εκμεταλλευτούμε καμία κατάσταση. Το κάνουμε με πολλή αγάπη. Βοηθούν πολύ και η κόρη του και ο Γιώργος Κορδέλλας, που σκηνοθετεί την παράσταση και ήταν φίλος του, και εκτός αυτού μπορείς να μάθεις πάρα πολλά μέσα από τους στίχους αλλά και τα «θεατρικά» που έκανε ο Νικόλας Άσιμος. Και ήταν αλήθειες όσα έκανε. Μέσα στα τραγούδια του θα ακούσεις πολλή αλήθεια και καμιά φορά όταν σου ρίχνουν την αλήθεια κατάμουτρα πονάει. Η Κατερίνα Γώγου τον έλεγε ελεύθερο σκοπευτή.

Κ.Κ.: Πονάει. Πάντα θα πονάει, γιατί η αλήθεια πονάει. Και έλεγε αλήθειες. Και οι αλήθειες του είναι αλήθειες του σήμερα, διαβολεμένα επίκαιρες. Λειτουργούσε νομίζω σαν την σωκρατική μύγα, σε ένα νωθρό άλογο που δεν ήταν και δεν είναι έτοιμο να δεχτεί την καυστικότητα της αλήθειας. Σεβασμός.

Αυτό φάνηκε στην σκηνή, όπως και το πάθος με το οποίο ερμηνεύατε τα τραγούδια. Επίσης είχατε κάνει πολύ καλή επιλογή από τα κείμενα του Νικόλα.

Π.Θ.: Όλα είναι από το βιβλίο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους» . Δεν αλλάξαμε κάτι. Μεταφέραμε ό, τι έλεγε ο ίδιος.

Είναι πραγματικά πολλά τα πράγματα που μπορείς να πάρεις από το έργο αυτού του ανθρώπου και πολλοί από τη νεότερη γενιά δεν το γνωρίζουν. Δεν είναι άδικο;

Κ.Κ.: ...Ειδικά σε αυτή την εποχή που, όπως προείπα, το έργο του είναι διαβολεμένα επίκαιρο. Οι νέοι άνθρωποι θα έπρεπε να γνωρίζουν πολλά πράγματα σαν αυτό, να αμφισβητούν, να αναρωτιούνται, να ψάχνονται. Μην το τρως αμάσητο. Μάσα το, αν σου κάνει όρεξη αλλά πριν μασήσεις, ρώτα τι είναι. Ψάξου. Ξέρεις, τον θεωρούσαν τη γραφική φιγούρα των Εξαρχείων, αλλά πάντα έτσι δεν συμβαίνει; Ό,τι δεν καταλαβαίνουμε ή ό,τι η στενή λογική μας δεν μπορεί να δεχτεί, το ανάγουμε σε γραφικό, τρελό, ανισόρροπο ή σε οτιδήποτε θα μας βολέψει για να κοιμηθούμε χωρίς τύψεις το βράδυ στο ζεστό κρεβατάκι μας... στη βολή μας.

Αν βρισκόμασταν στη θέση σας, θα νιώθαμε τύχη που συμμετέχουμε σε αυτό το αφιέρωμα. Από την άλλη πλευρά θα μας προκαλούσε κι ένα φόβο, ίσως για την ανταπόκριση που θα είχε αυτό το εγχείρημα ή την σύγκριση με αυτούς που πρώτοι ερμήνευσαν αυτά τα τραγούδια...

Π.Θ.: Δεν έχει σίγουρα να κάνει με τη σύγκριση που αναφέρεις. Όσοι τραγούδησαν τα τραγούδια του Άσιμου και ήταν εκείνης της γενιάς είχαν πάρα πολύ καλές φωνές. Υπήρχαν και κάποιοι που το έκαναν για να πουν ότι τραγούδησαν Άσιμο. Υπήρχαν κι άλλοι που το έκαναν για να βγάλουν λεφτά από αυτό επειδή είδαν ότι πουλάει. Το θέμα είναι να κρατήσουμε τις καλές στιγμές από αυτούς που επιχείρησαν να αναδείξουν αυτά τα τραγούδια. Σα φοβία τώρα, μπαίνεις στο τριπάκι για τον κόσμο. Δεν ξέρεις πως θα σου συμπεριφερθούν. Υπήρχαν πολλοί που δε δέχτηκαν ευχάριστα το γεγονός ότι ανέβηκε αυτή η παράσταση. «Πουλάτε το Νικόλα τον Άσιμο. Κάνετε ζημιά στο όνομά του. Δεν πρέπει να τον τραγουδάτε» κλπ. Δεν ξέρεις πως το βλέπει ο άλλος. Για κάποιους ο Νικόλας Άσιμος είναι μια κιθάρα. Δεν μπορείς δηλαδή, κατ' αυτούς, να βάλεις από πίσω ούτε τύμπανα ούτε τίποτα. Αυτό κάποιος θεατής/ακροατής δεν το δέχεται.

Κ.Κ.: Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης, ούτε μπαίνουμε σε τέτοιες λογικές. Σε αυτή την παράσταση δεν στοχεύουμε να προωθήσουμε την δουλειά μας, ούτε το όνομά μας. Την Κέλλυ Καλτσή την προωθώ από την προσωπική δουλειά μου. Αυτή τη στιγμή συμμετέχω σε μία εξαιρετική παράσταση και είμαι υπερήφανη γιατί το κοινό μπορεί να δει και να ακούσει ένα υλικό, που δεν είχε την δυνατότητα μέχρι πρότινος να το κάνει. Είμαι το μέσο για να επιτευχθεί αυτό κι ελπίζω να επιτυγχάνεται.

Π.Θ.: Πράγματι, κανένας από τα άτομα που συμμετέχουμε σε αυτή τη δουλειά δεν μπήκε σε αυτή την παράσταση για να προβάλλει τον εαυτό του. Όλοι γουστάρουμε αυτό που κάνουμε.

Κ.Κ.: Έτσι ακριβώς. Το κάνουμε γιατί μας αρέσει.

Ας περάσουμε στις πιο προσωπικές ερωτήσεις ξεκινώντας με την Κέλλυ. Έχεις πει ότι οι γονείς σου είναι μουσικοί κι έτσι ακλούθησες κι εσύ αυτό το δρόμο. Κατά πόσο ήταν δική σου επιλογή να ασχοληθείς με το τραγούδι; Είναι κάτι που αγαπάς;

Κ.Κ.: Ο πατέρας μου είναι μουσικός. Έγινε αναπόφευκτα. Ήταν μέσα μου, ήρθε φυσιολογικά, αυτό σκεφτόμουν πάντα, αυτό έκανα. Αυτά ήταν τα ερεθίσματα μου. Το έζησα από μικρή και φυσικά είναι κάτι που αγαπάω.

Όσον αφορά εσένα Παρασκευά, διαβάζουμε στο βιογραφικό σου ότι πήγες σε μουσικά σχολεία. Στη δική σου περίπτωση ήταν μια δική σου συνειδητή επιλογή;

Π.Θ.: Στην αρχή δεν ήταν συνειδητή. Δεν ήξερα τι θα συναντήσω εκεί. Έπειτα, είδα ότι με το να έχω συμμαθητές οι οποίοι είναι μουσικοί μπορούσα να μοιράζομαι κοινά ενδιαφέροντα και εν τέλει να επικοινωνούμε καλύτερα. Ήθελα να παίξω, ήμουν πιτσιρίκος δώδεκα χρονών, τι άλλο να ήθελα... (γέλια)

Σε αυτή τη φάση που σας πετυχαίνουμε; Που μπορούμε να σας βρούμε σαν Κέλλυ και σαν Παρασκευά; Εμφανίζεστε κάπου;

Π.Θ.: Εγώ εμφανίζομαι με τους On the road. Είμαι εγώ και ο Δημήτρης Χατζηδημητρίου. Πραγματοποιούμε διάφορες εμφανίσεις στην Αθήνα και την επαρχία. Αν θέλει κάποιος να ενημερωθεί πιο αναλυτικά, μπορεί να μας βρει στη σελίδα ontheroad-live.gr καθώς και στην σελίδα μας στο facebook, On the road - Paraskevas Theodorakis & Dimitris Chatzidimitriou.

Κ.Κ.: Kelly Kaltsi & The Special K'z project .Για περισσότερες πληροφορίες Kelly Kaltsi Official Page.

Όσον αφορά τη δισκογραφία, έχετε κάποιο προσωπικό άλμπουμ;

Π.Θ.: Έχουμε βγάλει, ως On the Road, ένα δίσκο με τη βοήθεια του Βαγγέλη Κοντόπουλου, που έχει συνεργαστεί με καταξιωμένους καλλιτέχνες της ελληνικής έντεχνης rock μουσικής σκηνής. Μας βοήθησε επίσης πολύ ο Παναγιώτης Πετρονικολός από το studio Sierra, που μας έκανε τη μίξη και το mastering. Ο δίσκος είναι live ηχογράφηση από συναυλία που κάναμε στη Θεσσαλονίκη. Τα τραγούδια είναι σε στίχους και μουσική δική μου και του Δημήτρη Χατζηδημητρίου. Οι στίχοι είναι ελληνικοί και έχουμε επιρροές από κλασσικά rock μέχρι παραδοσιακά. Πάμε από Ήπειρο μέχρι και Αμερική. Το cd μπορεί κάποιος να το βρει στις live εμφανίσεις μας καθώς και στη ιστοσελίδα που προανέφερα.

Κ.Κ.: Οσονούπω νέο single! Aναμένεται και ...αναμένετε...

Σε μια συνέντευξη σου που διάβασα έδειχνες να έχεις μία άρνηση για ολοκληρωμένο άλμπουμ. Ισχύει κάτι τέτοιο;

Κ.Κ.: Όχι, καμία άρνηση. Δε φαντάζεσαι όμως τι δουλειά έχει και τι ψυχή δίνεις για να γράψεις ένα τραγούδι, και εννοώ να το φτάσεις στο σημείο που θα το ακούσει ο κόσμος. Οπότε το να βγάλεις δέκα ή δώδεκα τραγούδια για να ακουστεί το ένα - και αν τελικά ακουστεί και αυτό, τα υπόλοιπα θα αδικηθούν. Επομένως θεωρώ ότι είναι καλό να κυκλοφορείς ένα-δύο, να τα προωθείς όσο μπορείς και σιγά-σιγά να βγάζεις και τα άλλα. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη.

Με τι κριτήρια επιλέγετε τα τραγούδια που θα ερμηνεύσετε; Σε τι ύφος κινείστε;

Κ.Κ.: Συνήθως τα γράφουμε με φίλους. Είναι μια ομαδική δουλειά και εντελώς βιωματική διεργασία. Δεν μπορώ να ερμηνεύσω ένα τραγούδι που δε νιώθω, κυρίως στιχουργικά αλλά και μουσικά. Το ύφος είναι indie rock αλλά φλερτάρει έντονα με pop διάθεση και με αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία.

Π.Θ.: Όσον αφορά εμένα, όταν είναι δικά μου είναι επίσης βιωματικά. Από εκεί και πέρα μου αρέσει πολύ η ιρλανδική σκηνή, τα country τραγούδια και προσπαθώ όταν λέω κάποιο ξένο τραγούδι να το φέρνω στα μέτρα μου. Έτσι κι αλλιώς μου αρέσουν συγκροτήματα που τα ξέρει όλος ο κόσμος όπως Rolling Stones, Beatles, Led Zeppelin, τα πιο κλασσικά rock.

Κ.Κ.: Πρέπει να τον ακούσεις σε live του. Πήγα χθες που έκανε μια εμφάνιση και τον άκουσα να τραγουδάει αγγλόφωνα κομμάτια και ήταν εξαιρετικός!

Ελεύθερος χρόνος υπάρχει; Ασχολείστε με κάτι άλλο επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά;

Π.Θ.: Εγώ ασχολούμαι μόνο με αυτό...

Κ.Κ.: Ενώ λες ότι έχεις κάποια ελεύθερη ώρα, πάντα κάτι προκύπτει. Για να φθάσει κάτι στο κοινό, έχει πολλή δουλειά από πίσω. Είναι αυτό που σου είπα και πριν για τα τραγούδια. Μπορεί να είσαι για μήνες στο studio ώστε να ολοκληρωθεί ένα τραγούδι. Η μίξη, για παράδειγμα, είναι πολύ χρονοβόρα. Πολλή δουλειά, πολλή λεπτομέρεια, πολύ ψάξιμο...

Π.Θ.: Πως θα ακουστεί το κάθε όργανο... Θέλει πολλή δουλειά, όπως λέει και η Κέλλυ.

Πολλή δουλειά, πολύς χρόνος. Να φανταστώ ότι αυτή η δουλειά έχει και μεγάλο οικονομικό κόστος;

Κ.Κ.: Ναι. Και σε αυτό το σημείο να πω ότι οι μουσικοί και γενικότερα οι καλλιτέχνες εργάζονται, κοπιάζουν και πρέπει να πληρώνονται. Δεν έχω καταλάβει γιατί υπάρχει η εντύπωση ότι εμείς το κάνουμε «έτσι» όλο αυτό. Δεν το κάνουμε έτσι. Όπως σου είπα, έχει πολλή δουλειά, αν θέλεις το αποτέλεσμα να είναι αξιοπρεπές. Και δεν είναι δουλειά ενός ανθρώπου αλλά μιας ομάδας ανθρώπων. Και αυτοί οι άνθρωποι με την σειρά τους πρέπει να πληρωθούν.

Π.Θ.: Ισχύει αυτό. Με ρωτάνε συχνά με τι ασχολούμαι και όταν απαντάω ότι παίζω μουσική ακούω πάντα «για κανονική δουλειά τι κάνεις;». Και υπάρχει και το κλασικό ανέκδοτο: Είναι δύο τύποι σ' ένα παγκάκι, ο ένας είναι μουσικός αλλά και ο άλλος δεν έχει λεφτά. (γέλια)

Έχετε πει κάποια στιγμή  "θα τα παρατήσω και θα ασχοληθώ με κάτι που θα πληρώνομαι";

Π.Θ.: Πιστεύω ότι οι κακές στιγμές είναι 51% και οι καλές 49%. Αν ασχοληθείς πολύ μπορείς να βγάλεις όσα ένας μέσος Έλληνας αυτή την περίοδο. Υπάρχουν όμως πολλά έξοδα, επομένως πρέπει να προσπαθείς πάρα πολύ. Θέλει συνεχή επαφή με ανθρώπους του χώρου, για να κλείνεις συναυλίες και να κανονίζεις συνεργασίες. Πρέπει να κοιτάς και τις μέρες... Για παράδειγμα, αν έχει champions league δεν μπορείς να παίξεις. Όταν υπάρχει κάτι που σε κάνει να βγάλεις αυτή την έξαρση που έχεις μέσα σου από όλη την καθημερινότητα, θέλεις να εκτονωθείς. Και αυτό γίνεται με τη μπάλα. Εγώ δεν θα το έκανα. Θα πήγαινα σε μια μουσική παράσταση.

Και η μουσική όμως δεν είναι εκτόνωση συναισθημάτων;

Π.Θ.: Είναι. Απλά δεν το βλέπει έτσι όλος ο κόσμος.

Επηρεασμένες από το Νικόλα Άσιμο, που ήταν ένα πολιτικοποιημένο πρόσωπο, παρ' όλο που δεν ανήκε σε κάποια πολιτική παράταξη, να ρωτήσουμε πως βλέπετε εσείς την κατάσταση στην Ελλάδα;

Π.Θ.: Εγώ είμαι αισιόδοξος. Θέλει βέβαια πολλή προσπάθεια αλλά αν θέλεις να δουλέψεις, θα δουλέψεις. Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι η ιστορία κάνει κύκλους για ένα συγκεκριμένο λόγο. Πρέπει να τη μάθεις και μετά από μόνη της θα μπει σε μια φυσιολογική ροή. Οπότε άμα δεν τη μάθεις, θα συνεχίζει να κάνει κύκλους. Αν την καταλάβεις και δεις τι οφείλεις να κάνεις και να αλλάξεις, θα πάρει τη ροή της κανονικά. Τώρα κάνουμε ακόμα κύκλους. Πρέπει να μάθουμε πως θα μπούμε στην ευθεία.

Κ.Κ.: Μεγάλη συζήτηση. Τεράστια συζήτηση. Ας μην πω καλύτερα αυτά που σκέφτομαι. Ας σου πω απλά ΠΑΙΔΕΙΑ που φέρνει με την σειρά της και το ψωμί και την ελευθερία.

Και κλείνουμε με μια ερώτηση που έρχεται από τη σκέψη μας στο έργο που άφησε ο Νικόλας Άσιμος... Εσείς θα θέλατε να αφήσετε το δικό σας έργο;

Π.Θ.: Σαν επιθυμία εννοείται ότι ο καθένας θα ήθελε να το κάνει αυτό. Είναι όμως πάρα πολύ δύσκολο. Ο Νικόλας, αν δεν κάνω λάθος, ήταν στη φιλοσοφική και σίγουρα ήταν πάρα πολύ διαβασμένος. Μακάρι να έχουμε και εμείς αυτό το μυαλό και να φτιάξουμε κάτι δικό μας, ο καθένας ξεχωριστά, που να είναι τόσο σπουδαίο και να μείνει. Ο καθένας το εύχεται αυτό καλλιτεχνικά.

Κ.Κ.: Σαν επιθυμία εύχομαι να κάνω το καλύτερο δυνατό και αξιοπρεπώς.

• Μαρία Παναγιώτου (εκδότρια του περιοδικού ΜΕΤΡΟ)
• Gerry McAvoy's Band of Friends